Lustro.

Chcę spojrzeć sobie w oczy, w ich odbicie i blask, więc patrzę w lustro. Pragnę ujrzeć siebie, zobaczyć kim jestem i jak wyglądam.

Nic nie widzę.

Lustro rozsypuje się w drobny mak. 

Setki szkiełek. Niektóre z nich są bardzo ostre. 

Sprzątać muszę ostrożnie, aby się nie skaleczyć.

Sprzątać muszę dokladnie, aby nikt inny nie zranił się przypadkowo.

Nadal nie wiem kim jestem i jak wyglądam. Nie dane mi było spojrzeć w swe odbicie.